kimsesiz bir ağıttı. Yaşamak.
Anladın.
Şimdi, dingin,
deviniyor içinde uğultular
ince bir rüzgâr kalmış
her şeyden geriye,
bekleyegeldiğin güne.
bahara kandın
zamanın sırrını söylediğinde yağmur
durmadı aktı içinden
elâydı
bir gece yarısı ansızın
hangi acıya açardın gözlerini
sevinçli menekşeler pencere önlerinde
gizlerken soluğunu
anneni sever miydin
âh!
ben mi açayım hep yaralarını…
günah işler gibi kokladığın çiçekler
hazırlıksız yakalandın her defasında
yine de,
Kalbimin doğusu bereketli,
Kalbimin doğusunda ellerin…